κάπου ανάμεσα είσαι εσύ

Μου έλειψες ξαφνικά.
και σε ζωγράφισα.
ξέρεις με πιο χρώμα.
Για μιά στιγμή.
Σκάει μέσα μου η λαχτάρα να σε δω..
όχι,όχι να σε κοιτάξω...να σε δώ...να δω μέσα σου..εσένα...
Δεν το πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό το πράγμα...
Μου έλειψες!
Και το θαυμαστικό είναι εκεί για να μείνει.
Με νιώθεις έτσι;
Και μπορεί να απευθύνομαι σε εσένα, αλλά ποτέ κανείς δε θα καταλάβει το νόημα αυτού του κειμένου.
για μια στιγμή μονάχα...
και ένιωσα ένα κενό.μια παύση.
ένα σταμάτημα.
και μετά σα να μπερδέυτηκα.
σαν κατι να προσπάθησα να πω,μα πάλι μπερδεύτηκα
γιατί είσαι ανάμεσα στις λέξεις, και πάντα τις μπερδεύεις...
κάπου ανάμεσα είσαι εσύ...
στην κατάληξη του βλέμματος
στην λήξη του θέματος
στην ροή του αίματος,
στις αλλαγές
στην ησυχία που ακούς αναπνοές,
και σε συρτάρια
και σε πατάρια
και στα ολόκληρα και στα μισά φεγγάρια,
έχεις κρατήσει φυλαγμένο το όνειρό σου
έχεις αντέξει μπερδεμένο το μυαλό σου
κι εδώ
κι εκεί
...γιατί κάπου ανάμεσα είσαι εσύ...