οι μεγάλοι δεν γράφουν γράμματα

όταν ξεκινάω κάτι να γράφω, χαμογελάω.
άκουσα κάπου, ότι η τέχνη κάθε ανθρώπου τον βοηθάει να κρύβει καλά τον εαυτό του κι όχι να τον αποκαλύπτει, όπως θα 'πρεπε να ισχύει. Έτσι εξηγούνται όλα λοιπόν...
μη νομίσεις πως διαβάζοντας με λοιπόν θα με μάθεις. όχι τουλάχιστον τον πραγματικό εαυτό μου.
Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως διαβάζοντας κάποιος αυτό που γράφω θα ήθελα να καταλαβαίνει αυτό που εκείνος θέλει, να προσαρμόζει την ιστορία ή τα συναισθηματα που βγάζει το κείμενο στα δικά του βιώματα... πρώτο post για το 2015 λοιπόν...

"αν κάποτε κατάφερνα να σου γράψω,
θα σου έγραφα
για την παράνομη κατοχή των σκέψεών μου, για
το πως μπερδεύονται και πλέκουν ιστορίες δύσκολες...
θα μάθαινες πως συναντιόμαστε στο πουθενά
πως κάθε φορά είναι καλοκαίρι
και τρέχω με ορμή καταπάνω σου
σπάω όλα τα φράγματα της λογικής
και τα χέρια σου ανοίγουν σαν δαγκάνες
και με λιώνουν μέσα τους.
θα σου έγραφα
να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες,
να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη
Μην πιστεύεις αυτά που λένε - η αγάπη είναι ανεξάντλητη, ποτέ δεν τελειώνει.Μοιράζεται, διαιρείται, πολλαπλασιάζεται, προστίθεται, αλά δεν λιγοστευει.
Άρχισα να νιώθω σιγά σιγά αυτό που μου έλεγες. Θυμάσαι;
Αυτό, ξέρεις, με τα χρόνια που περνάνε και ξαφνικά γίνεσαι τριανταφεύγα και εκεί τελοσπάντων αρχίζεις
να σκέφτεσαι εντελώς διαφορετικά.
ξέρεις κάτι; Σκέφτεσαι διαφορετικά μα είσαι ο ίδιος.
Είσαι ο ίδιος και όσο διαφορετικά κι αν σκέφτεσαι, όσοι άνθρωποι γύρω σου έχουν φύγει ή έχουν έρθει, όσο κι αν τα πράγματα αλλάζουν, τα χρόνια περνάνε,
κοίτα καλά μέσα σου και θα δεις πως είσαι ο ίδιος.
θα σου έγραφα
ότι σημασία έχει το εδώ και το τώρα
Γι' αυτό να παίζεις, να παίζεις τη στιγμή που σε φωνάζουν
γιατί η στιγμή θα φύγει
Και το μόνο που θα μείνει θα' ναι τα γόνατά σου, χωρίς πληγές
δυο γόνατα αχρησιμοποίητα...
Μη ρωτάς γιατί...
Αν ψάχνεις εκλογικεύσεις στα αισθήματά σου είναι σα να ψάχνεις βελόνα στ’ άχυρα.
Και δεν κατάλαβα… γιατί πρέπει να δικαιολογούμαι γι’ αυτά που γράφω;
αν κάποτε κατάφερνα να σου γράψω...
Τι να σου γράψω;
αρχίζω να συντάσσω νοητά την απάντηση μου...
θα σου έλεγα αν σου έγραφα ένα γράμμα θα...
μα δεν θα σου γράψω τίποτα. τίποτα.
γιατί μεγαλώσαμε πια
και μου είπαν πως οι μεγάλοι δε γράφουν γράμματα
έχουν άλλες δουλειές, που χρόνος για τέτοια...
οι μεγάλοι λέει ζούνε με κενά,
τα κενά λέει συνηθίζονται
οι μεγάλοι λέει ξέρουν
κι αφού ειμαι πια μεγάλη,είπα να μη γράψω άλλο γράμμα
ήμουν κάποτε μικρή άλλωστε, έχω γράψει πολλά..."