άλλο το είναι και άλλο το φαίνεσθε... Χριστόφορος speaking

Άλλο το είναι και άλλο το φαίνεσθε… τάδε έφη Χριστόφορος (ο γνωστός ντε…) κάπου στο δεύτερο επεισόδιο των 4, ή κάπου στο τρέιλερ, δεν μπορώ να θυμηθώ…


Άλλο είμαστε δηλαδή κι άλλο δείχνουμε ότι είμαστε. Ή άλλο θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε;

Όσα η ψυχή επιθυμεί, αρέσκεται και να τα πιστεύει.. Πιστεύουμε εύκολα ότι φοβόμαστε ή ελπίζουμε. Ότι διακαώς ποθούμε, αυτό πιστεύουμε… Κι ακούμε μέσα μας αλήθειες, που δεν τις πιστεύουμε γιατί δεν θέλουμε να τις πιστέψουμε ή νομίζουμε πως δεν είναι αλήθειες…

Αλήθειες που δεν παραδεχόμαστε, λάθη που κουβαλάμε, σκέψεις που κάνουμε, σχέσεις που χρειαζόμαστε και έρωτες που ονειρευόμαστε να ζήσουμε. Τι γίνεται όταν ανακαλύπτουμε πως τελικά στη ζωή μας θέλουμε άλλα από αυτά που νομίζαμε; Μμμμμμμ……………..

Η πεποίθηση ότι ο κόσμος είναι περίπλοκος και εγώ οφείλω να τον αναλύσω οδηγεί μόνο σε αδιέξοδο και πολλές φορές με κάνει να φρικάρω... Γιατί όταν προσπαθείς να αναλύσεις κάτι πέρα από τα όρια του, το μόνο που καταφέρνεις είναι να δημιουργείς τρύπες στον ίδιο σου τον εαυτό, από τις οποίες θα μπει κάποια στιγμή αυτός ο κόσμος και θα αρχίσει να σε τρώει λίγο λίγο, χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό… Όσο πιο απλός είσαι και όσο πιο απλά αντιμετωπίζεις τα πράγματα, τόσο πιο απλός θα είναι και ο κόσμος γύρω σου…

Εγώ όμως δεν μπορώ να σταματήσω την ανάλυση. Κι εκεί που θα εντοπίσω ακόμα και μια μικρή λεπτομέρεια, θα αρπάξω το μαγικό μεγεθυντικό φακό που κουβαλάω πάντα πάνω μου θα ξεκινήσω την ανάλυση… και τότε… τρέμε Χριστόφορε…


υ.γ. Το κομμάτι καμία σχέση με το κείμενο, αλλά έχει ωραίο στίχο και το τραγουδάει με το δικό του τρόπο ο μουζουράκης οπότε απολάυστε το... "Μια βουτιά..."


Θα με βρεις ξανά στα λόγια που θα πεις,


θα με βρεις στο φως που μέσα σου θα δεις,

μια βουτιά η ζωή την ανάσα μου κρατάει,

κι η ψυχή μια φωτιά μες στις φλέβες μου κυλάει

μια βουτιά η ζωή την ανάσα μου κρατάει,

κι η ψυχή μια φωτιά μες στις φλέβες μου κυλάει...