για μια αγκαλιά

... μια αγκαλιά. Χωρίς να μιλάμε,

χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσουμε τι διάολο συμβαίνει στη ζωή μας.

Όχι τυπική, ούτε από υποχρέωση, μια αληθινή αγκαλιά. Μόνο μια αγκαλιά φτάνει…

Θα μπορούσα να φτάσω χιλιόμετρα μακριά μόνο για μια αγκαλιά...

Μόνο για να νιώσω τη ζεστασιά στο στέρνο σου.

Μόνο για να νιώσω δυο χτύπους της καρδιάς σου.

Μια αγκαλιά και δεν υπάρχουν σύνορα γιατί όποιο σύνορο και αν προσπαθήσω να βάλω ξαφνικά αλλάζει θέση... Έτσι που νιώθω πως χάνομαι, πως σε συναντώ για πρώτη φορά, σε γνωρίζω ξανά και ενθουσιάζομαι... Πως το κάνεις αυτό κάθε φορά;

Μια αγκαλιά... Και δύο... Και τρεις...

Και έχω «ξεφύγει»...

Και θέλω να σου δώσω και άλλες τόσες...

Γιατί αυτό έχουν ανάγκη οι ψυχές να κάνουν

και όχι τα σώματα... μια αγκαλιά...
να με χωρέσει ολόκληρη...
με ότι κουβαλώ μέσα μου...
να με κρατήσει σφιχτά και ολοκληρωτικά...
παρά τα όσα...
να με νιώσει και να με τυλίξει...

...μια αγκαλιά που σκαρφαλώνει δειλά τη σκάλα των ονείρων που δεν είχες, που φτάνει εκεί χαμηλά, στο λοβό του αυτιού σου, και ακούει με αμέριστη προσοχή όλες σου τις σιωπές, που μπορεί όταν όλοι οι άλλοι δεν μπορούσαν, που ξέρει όσα οι άλλοι δεν άντεξαν να μάθουν, και που όταν δεν μιλάει σου τα λέει όλα...

με παρέσυρες...

τόσα χρόνια με παρασέρνεις...

αυτό κάνεις...

με παρασέρνεις στην αγάπη...