εσύ και τα παραμύθια σου

“…One, Two, Three,



Take my hand and come with me,


Because you look so fine,


That I really want to make you mine.


Said you look so fine,


That I really want to make you mine…”



Αχ, βρε Χριστόφορε… Βόλτες με το ποδήλατο στο Park Avenue, βαρκάδα στη λίμνη, χοτ ντογκ από το δρόμο, καφέ σε μικρά coffee shops,θέατρο στο Broadway, αχ βρε Χριστόφορε… εσύ και τα παραμύθια σου… εσύ κι οι διάλογοι σου…

(λίγο μετά από μια θεατρική παράσταση…)


-Λίγο κλισέ ,δεν ήταν;


-Πολύ, μα γι’αυτό μου άρεσε. Το κλισέ με το χρόνο γίνεται κλασσικό, κορίτσι αγαπάει αγόρι και οι γύρω δεν τους αφήνουν να ζήσουν τον έρωτα τους.


-Και πάντα ένας από τους δύο στο τέλος πρέπει να πεθάνει…


-Μα, το έργο είναι ένας ύμνος στον αγνό έρωτα ,είναι το μόνο που δεν αλλάζει όσο περνάνε οι εποχές.


-Δεν σε είχα για τόσο ρομαντική


-Κακώς, δεν έχεις καταλάβει τίποτα τότε


-Προσπαθώ…


-Καλά, συγνώμη, εσένα αυτή η παράσταση δεν σου άρεσε; Μα ήταν συγκλονιστική, είχε μοντέρνα σκηνοθεσία, άψογη μουσική- καλά δεν συζητάω για το πώς παίζανε- κι όλο αυτό το ροκ θέαμα σε κλασσικό παλιό κείμενο… Φτάσαμε…


- Φτάσαμε; Εδώ μένεις;


- Ναι.


- Νιώθω λίγο άσχημα γιατί σε έχω βγάλει από το πρόγραμμα σου.


- Δεν πειράζει ήθελα και βγήκα.


- Δηλαδή να μην έχω τύψεις;


- Με βλέπεις να περνάω, άσχημα;


- Όχι.


- Εξάλλου πόσο καιρό θα μείνεις ακόμα;(…)


- Τόσο όσο να μην υποφέρω όταν θα φύγω…


- Σωστά… μη γίνει δύσκολο και για τους δυο μας... Αν και για μένα έχει ήδη αρχίσει να γίνεται… (!)


- Και για μένα… (!)


- Λοιπό… αύριο έχει μουσεία, μαγαζιά, βόλτες…


- Ωραία… Ε, θα σε πάρω τηλέφωνο να μου πεις που θα έρθω να σε συναντήσω…


- Εντάξει…


- Λοιπόν… Καληνύχτα…


- Καληνύχτα…


(Φιλί…στο μάγουλο)


- Γεια…


- Γεια…


(φεύγουν… ο ένας στο σπίτι, ο άλλος χάνεται στο δρόμο…αλλά…)


-…Πέτρο….


(Φιλί… στο στόμα…)


-Γεια…


Αχ, βρε Χριστόφορε... εσύ και τα παραμύθια σου...