Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009
sunshine
Χρώματα, γραμμές και νότες που μιλάνε
Όλα στοιβαγμένα στο ίδιο το τραπέζι
Μπλεγμένα σ’ ένα κουβάρι…
οι λέξεις δεν σχηματίζονται σωστά
σκέφτηκα να σου τα τραγουδήσω
Μα οι νότες παγώνουν και σπάνε...πέφτουν στο κενό
είπα να τα γράψω,
μα το μολύβι τρελάθηκε...και δεν αφήνει σημάδια
προσπάθησα να τα ζωγραφίσω
Μα οι μπογιές σβήνουν και χάνονται....
Ότι και να κάνω φαίνεται μάταιο...
Το μόνο που μένει είναι τούτο δω το πληκτρολόγιο...
Πάμε λοιπόν... αρχίζω....
Μα…
Το ράδιο τραγουδά...
κάτι γερασμένους στίχους...
Και η μέρα αρχίζει να φωτίζει...
Μέχρι το σκοτάδι να ξαναπέσει...
Και γω μένω εκεί.... να σιγοτραγουδώ...
You are my sunshine, my only sunshine
you make me happy when skies are gray
you’ll never know dear how much I love you
Please don't take my sunshine away.
The other night dear while I was sleeping
I dreamed I held you in my arms
When I awoke dear I was mistaken
So I hung my head and I cried.
You are my sunshine, my only sunshine
You make me happy when skies are gray
You'll never know dear how much I love you
Please don't take my sunshine away…
Αναρτήθηκε από αγγελικη στις 5:21 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου