δε μ' ένοιαξε να χάσω...

Είσαι για ένα ταξίδι στ'ανοιχτά;



Είσαι για ένα ρίσκο;


Θελω να μου υποσχεθείς


πως δε θα πάρεις


μετεωρολογικό δελτίο.


Πως δε θα χεις μαζί σου


προμήθειες και αποσκευές.


Πως δε θα γεμίσεις


το πλεούμενο με σωσίβια.


Θα δέσουμε την άγκυρά μας


στα φτερά των γλάρων.


Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας


το πιο τρελό δελφίνι.


Θα σου χαρίσω


όλο το γαλάζιο του πελάγου.


Όλο το χρυσαφι του ήλιου.


Όλο το ροζ του δειλινού.


Να χεις χρώματα πολλά


να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.


Θα γεμίσω τ'αμπάρι μας με ονειρα.


Να χεις πολλά.


Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.


Αν έχει λιακάδα θα απλώσουμε


τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα


και θα μπαλώσουμε τις τρύπες


που μας ανοιξαν τα σκυλόψαρα.


Αν έχει βροχή θα βγάλουμε τη ψυχή μας


στ΄άλμπουρο να ξεπλυθεί.


Είσαι επιτέλους, για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;


Για ένα ρίσκο;

(Αλκυόνη Παπαδάκη )
 
 
Το cd παίζει, κι ο ήχος από τη μουσική ταξιδεύει το μυαλό μου. Σκέφτομαι πως πολλές φορές θέλω να φωνάξω δυνατά σε μια ύστατη προσπάθεια να γνωρίσω σε όλους οτιδήποτε νιώθω, κι άλλες φορές θέλω να κρατήσω μυστική σιωπή σα να θέλω να ξορκίσω το καλό ή το κακό αυτών που έχουν συμβεί...
Οι ήχοι του τραγουδιού, μπερδεύονται με τις λέξεις από το ποίημα- το λατρεύω αυτό το ποίημα. Ρίσκο, δύσκολη λέξη...
Αλλά τι είναι η ζωή χωρίς ρίσκο; Ένα παιδί που δεν γελά. Ένα θέατρο χωρίς σκήνή. Ένας ουρανός χωρίς αστέρια. Μια βάρκα χωρίς πανιά. Τα μεγάλα ρίσκα είναι για τους Μικρούς Πρίγκηπες αυτής της ζωής. Όσοι μπορουν να αφήσουν το αστέρι τους για να κυνηγήσουν το όνειρό τους είναι εκείνοι που μπορουν να ζήσουν-και μέσα σε ένα όνειρο..και παντού... Για τους υπόλοιπους, το απαλό χάδι του, αρκεί...
 
Γι'αυτούς που ρισκάρουν λοιπόν, και δεν τους νοιάζει να χάσουν... ένα παλιό των πυξ λαξ... (μα, που το θυμήθηκα;;;)