φίλοι;

Γράφω σβήνω διορθώνω. Αγώνας για συγκέντρωση. Θέλω να γράψω κάτι περί φιλίας… Λατρεύω τους φίλους μου... όταν γύρω μου γίνονται όλα λιγότερο φωτεινά και όταν γίνονται σαθρά και ευτελή … ξέρω πως αυτοί οι φίλοι μου, θα βρίσκονται πάντα εκεί και θα μπορούν με ένα ελαφρό νεύμα, να μου ξαναφέρουν το χαμένο , υπερπολύτιμο χαμόγελο … και την ελπίδα , ότι δεν χάνονται όλα μέσα στις «θάλασσες της καθημερινής ρουτίνας». Δεν δημιουργούμε φίλους, όπως οι περισσότεροι από μας πιστεύουν. Τους κερδίζουμε. Οι φίλοι γεννιούνται, δε γίνονται. Ο καθένας έχει φίλους. Αλλά πραγματικούς φίλους; Ένας πραγματικός φίλος δεν είναι αυτός που μόνο διασκεδάζουμε μαζί, αλλά κι αυτός που μας φροντίζει. Αυτός που θα είναι δίπλα μας όταν κλαίμε. Γιατί ο καθένας μπορεί να μας ακούσει. Οι φίλοι ακούνε προσεχτικά αυτά που έχουμε να τους πούμε. Αλλά ένας πραγματικός φίλος ακούει προσεχτικά όλα αυτά που δεν του λέμε. Εάν κάποιος με ρωτήσει να του πω μια φράση, η οποία εκφράζει τη σημασία της φιλίας, θα του απαντούσα: “Να μιλάς στον καλύτερό σου φίλο χωρίς λέξεις.” Απλώς αυτό. Όχι αυτά που λέγονται αλλά αυτά που δε χρειάστηκε ποτέ να ειπωθούν έχουν σημασία. Γιατί μόνο οι πραγματικοί φίλοι μπορούν να καθίσουν μαζί στη σιωπή και να αισθανθούν ότι είναι γεμάτοι από την καλύτερη συζήτηση που έκαναν ποτέ.

Άλλωστε εγώ όταν λέω "φίλος" , μέσα μου, ξέρω καλά σε ποια κατηγορία τον τοποθετώ... Υπάρχουν οι φίλοι της καρδιάς μου… Που δεν είναι πολλοί φυσικά, πως μπορεί να είναι πολλοί άλλωστε; Και με τους οποίους μας δένουν στιγμές, ιστορίες, χρόνος και κυρίως κοινή ζωή...

Και μπορώ να πω ότι ήμουν σχετικά τυχερή στη ζωή μου πάνω σε αυτό το θέμα… δεν λέω ότι δεν πληγώθηκα ή ότι δεν πλήγωσα άθελά μου…

όμως έχω λίγους πολύ καλούς φίλους και νιώθω τυχερή γι’ αυτό…

είναι πάντα εκεί, δεν με παρεξηγούν αν τους ξεχνάω, δεν μου κρατάνε κακία, μπορεί να κάνουμε να μιλήσουμε βδομάδες από κοντά…

κι όμως μόλις τους δω θα είναι πάλι σαν να ήμασταν μαζί πριν λίγο…

αυτό δεν έχει σημασία; να μπορείς να βασιστείς σε κάποιον,

να νιώσεις σιγουριά στην αγκαλιά του…δεν χρειάζεται να σου μιλήσει, δεν χρειάζεται να σε συμβουλέψει… φτάνει να σε αγκαλιάσει και να σε ακούσει…