Σβήσε. Γράψε. Σκέψου. Κρίνε. Μείνε…. Μην φεύγεις τόσο εύκολα. Σε διώχνω εγώ μόνη μου και μετά πάλι σε ψάχνω. Ξανά από την αρχή. Η ίδια διαδρομή. Μπροστά πίσω ξανά… Θα κουραστείς το ξέρω. Κι εγώ κουράζομαι. Με εξαντλεί η σκέψη αυτή. Δεν στέκεται ακίνητη. Προχωράει, αλλάζει, μεταμορφώνεται, κρύβεται, και φανερώνεται ξανά. Μείνε.
Μείνε εκεί
εκεί όπου είσαι
εκεί όπου ήσουν άλλοτε
μείνε εκεί
μην κουνιέσαι
μη φεύγεις
μη με κρίνεις
...μείνε,
σταμάτησαν ο χρόνος και οι σκέψεις,
πάγωσαν όλα. Ξέρω τι είσαι. Κι όμως, επιμένω να μείνεις.
Μείνε εδώ και θα γεμίζω το μυαλό σου με εικόνες… κι εσύ το δικό μου. Αυτό είσαι.
Μείνε… χάνω την ισορροπία μου.
Πέντε γράμματα. Μια λέξη.
Μείνε.
Κι επειδή ξέρω πως σε έχω παραμελήσει, σου ήρθα για λίγο. Για πολύ λίγο. Ίσα να σου αφήσω το δακτυλικό μου αποτύπωμα. Άντε κι ένα κομματάκι γυάλινο από την ψυχή μου. Να με νιώθεις, τ’ ακούς; Μη φύγεις. Ή τουλάχιστον αν φύγεις, μην είναι πολύ μακριά μου…
Μείνε…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου