καίγομαι και σιγολιώνω

Όλη η ζωή μου μια βόλτα με το αυτοκίνητο… Τρίτη απόγευμα. Επιστρέφω στο εξοχικό μετά από έναν βροχερό απογευματινό καφέ. Στο δρόμο γίνεται ο κακός χαμός. Κίνηση, οι δρόμοι χάλια από την μεσημεριάτικη νεροποντή, οι οδηγοί εκνευρισμένοι μέχρι θανάτου… κι εγώ στον κόσμο μου ως συνήθως… Ανοίγω το ραδιόφωνο και επιτέλους μετά από αρκετή ταλαιπωρία φτάνω στην Αττική Οδό. Πληρώνω στα διόδια, και προσπαθώντας να πετάξω τα ρέστα σε ένα μικρό κουτάκι κάτω ακριβώς από το ραδιόφωνο… Μπερδεύεται το χέρι μου όμως και ακουμπάει κατά λάθος κάποιο κουμπάκι του ραδιοφώνου… κι ο σταθμός αλλάζει… το τραγούδι αλλάζει… και με πάει τουλάχιστον 10 χρόνια πίσω… καλοκαίρι, σε ένα πανηγύρι κάπου στα δυτικά… Είναι κάποια τραγούδια που με τσιγκλάνε… και στο μυαλό και στην καρδιά… «Καίγομαι και σιγολιώνω…» (για την Ιωάννα...εξαιρετικά)

Καίγομαι και σιγολιώνω
και για σένα μαραζώνω
αχ, τι καημός

Μίλησέ μου μίλησέ μου
δυο λογάκια χάρισέ μου
αχ, ο φτωχός

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ
ως κανένας άλλος
στην καρδιά μου ρίζωσε
έρωτας μεγάλος

Τι να κάνω τι να κάνω
αχ ο μαύρος θα πεθάνω
αχ, τι καημός

Μίλησέ μου μίλησέ μου
δε σε φίλησα ποτέ μου
αχ, ο φτωχός.

.