τα βήματα

Θέλω να πάρω τα βήματά μου και να φύγω…
Βήματα παντού, φτάνουνε εδώ, κι η ζωή μου βήματα, βήματα…

Κάποιοι προχωρούν με δρασκελισμούς, μοιάζουν να ξέρουν τι κάνουν και τολμούν με μια σιγουριά που πάντα με εκπλήσσει…

Τα δικά μου βήματα πάντως, μικρά και ανήσυχα… Ψυχανεμίζομαι τη συνέχεια, μπερδεύομαι όταν διασταυρώνονται στα μονοπάτια και θα ‘θελα πολύ κάποιος να με περιμένει στη γωνία και να μου δώσει το χέρι του… Τα πέλματα γυμνά κι από μέσα, καρδιοχτυπούν μετρήματα.

Όσα ίχνη κι αν μοιάζουν να προπορεύονται, ο δρόμος θα' ναι μοναχικός. Ποτέ ευθεία.
 Δεν τρομάζω μόνο σωπαίνω,

έχω μάθει στο κενό τα βήματα μου να ορίζω….

Κλείνω αργά τα βλέφαρα μου και ελπίζω...

και εκεί στο τέλος του δρόμου ανατέλλει το φως σου…