η γυμνή (άσχημη) αλήθεια

Αλήθεια σου λέω, έχω σκεφτεί δεκαπέντε περίπου διαφορετικά θέματα να γράψω, αλλά δεν μπορώ να καταλήξω πουθενά. Θα με ρωτήσεις και γιατί πρέπει να γράψεις κάτι; Μα, γιατί θέλω να με διαβάσεις.


Σήμερα γράφω έτσι χωρίς θέμα ή αλλιώς γράφω εκτός θέματος ή με θέμα το «τίποτα».

Σου φαίνεται ώριμη σκέψη μεγάλου ανθρώπου, αυτό που μόλις έγραψα; Όχι βέβαια! Αυτό μας έλειπε! Ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω…

Αλήθεια, μπορεί μια χαζοχαρούμενη χαζοκομεντί να σε κάνει να θυμηθείς ένα ποίημα;



«…γυμνή αλήθεια μου, ανυπεράσπιστη,

με γαλάζιο σε ντύνω, με κόκκινο γδύνεσαι.

στ' ανοιχτά ταξιδεύεις και χάνεσαι,

μοναχά στις άκρες των ονείρων μου πιάνεσαι…»



'Ο,τι "μετράμε" λέει, διαρκεί λιγότερο. Περνώντας με κόκκινο τη διάβαση της αλήθειας η στιγμή αποκτά άλλη αξία. Αυτήν ακριβώς που της ταιριάζει και την κάνει πολύτιμη.

Δεν έχει τέλος η πορεία αυτή… Και τι τέλος να έχει δηλαδή; Αφού περνάς με κόκκινο τη διάβαση; Αφού δεν πρέπει και το ξέρεις; Εσύ γιατί το κάνεις; Αυτή είναι δηλαδή η γυμνή αλήθεια; Και πόσοι μπορούν να τη δουν αυτή τη γυμνή αλήθεια; Μόνο εσύ; Ε, βέβαια, γιατί αν είναι να την δει και κανείς άλλος, καλύτερα να την ντύσεις…

Η μόνη αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μια αλήθεια αλλά η δική μας αλήθεια…

αλήθεια όμως πως είναι η δική σου αλήθεια και γιατί και κατά πόσο απέχει από την δική μου αλήθεια;

Πίσω από κάθε αλήθεια βρίσκεται κι άλλη μία. Κρυμμένη ίσως αλλά αλήθεια. Όλοι έχουμε τις αλήθειες μας και τις δικαιούμαστε. Δεν χρειάζεται η δική μου αλήθεια να γίνει και δική σου. Άλλη ή δική μου, κι άλλη η δική σου. Χρειάζεται απλά να νιώσεις την αλήθεια μου και να αποδεχτείς την ύπαρξη της.

Είδες; Γι’ αυτό δυσκολεύομαι να σε καταλάβω. Είμαι από άλλο υλικό κι έχω άλλη αλήθεια…



(Μπορεί μια χαζοκομεντί να σου δημιουργήσει στο μυαλό τόσο περίεργους και αλλοπρόσαλλους συνειρμούς; Κι όμως μπορεί… “THE UNGLY TRUTH”.Ειδικά το απόσπασμα του χορού, με άφησε άφωνη… ;)