Θέλω να σου πω
πως μερικές φορές είμαστε απλά παιδιά.
Παιδιά που ζούνε στο δικό τους πλανήτη, στη δική τους φαντασίωση.
Παιδιά που γελάνε.
Παιδιά που ποθούν.
Παιδιά που παίζουν με τα σπίρτα και βάζουν στο σπίτι τους φωτιά…
Μερικές φορές, μονάχα μερικές, μας παίρνει να είμαστε για λίγο παιδιά.
Θέλω να σου πω
πως αγαπώ τις στιγμές σου.
Μοιάζουν με καταιγίδες, που πρέπει να τις ζήσεις χωρίς ομπρέλα… χωρίς να τρέξεις να καλυφθείς…
Θέλω να σου πω
Πως κλείνω τα μάτια και μετράω στιγμές… στιγμές δικές σου, στιγμές δικές μου, στιγμές που ζήσαμε μαζί.
Σφίγγω τα μάτια σαν να προσπαθώ να κρατήσω ακόμα μια στιγμή… σαν να προσπαθώ να παγιδεύσω τη στιγμή για να κρατήσω κάθε σταγόνα της μέσα στις μνήμες.
Θέλω να σου πω
πως σε κοιτώ να γελάς σαν παιδί, να πεισμώνεις σαν παιδί...
Χάνομαι στα μάτια σου σαν γελάς και αναζητώ τις λέξεις που δεν λες...
Θέλω να σου πω…
Ξέρεις πόσα θέλω να σου πω;
("θαρρώ πως ήταν χτες..." μπορεί να είναι λίγο άσχετο το κομμάτι πάντως μου έχει κολλήσει )
Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλια:
http://www.labnol.org/internet/design/html-embed-mp3-songs-podcasts-music-in-blogs-websites/2232/
Δημοσίευση σχολίου