γράψε λάθος

Τα λάθη τα πληρώνεις. Έτσι λένε τουλάχιστον.Το θέμα είναι ότι σπάνια μπορείς να πεις με  απόλυτη σιγουριά πως ήταν λάθη, ακριβώς γιατί κάνοντας κάτι άλλο, κατέληξες κάπου αλλού.
Αυτό που θέλω να σου πω, είναι ότι μόλις μου μένει λίγος χρόνος να ξεκουραστεί το ανόητο μυαλουδάκι μου εγώ δεν το αφήνω! ¨Όχι δεν το αφήνω λεπτό να πάρει μια ανάσα. Το γεμίζω με σκέψεις και αναλύσεις. Χτες λοιπόν, απλά και μόνο επειδή έτυχε να βρω χρόνο κοιτώντας για ώρες το ταβάνι, ξεκίνησα να μετράω τα λάθη μου. Ναι, ναι πολύ σωστά διάβασες, τα λάθη μου. Ξέρεις αυτά που δεν μπορείς να κρύψεις ούτε από τον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτά που δεν τα ξεχνάς μετά από 10 λεπτά συζήτησης με τους φίλους σου. Αυτά που δεν διορθώνονται με μελέτη και διάβασμα. Αυτά που δεν μαθαίνονται με ιδιαίτερα και φροντιστήριο.
Μέτρησα λοιπόν όσα λάθη μπόρεσα να θυμηθώ και κατέληξα τελικά στο συμπέρασμα πως τα λάθη μου δε με βοήθησαν ποτέ να καταλάβω τι κάνω στραβά και τι σωστά. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει επειδή την έπαθε μια, δυο, τρεις, δέκα, εκατό, χίλιες (ναι, χίλιες, γιατί απορείς;). Ο άνθρωπος αλλάζει μονάχα όταν ο ίδιος το επιθυμεί. Και συνήθως επειδή έχει βολευτεί με αυτό που είναι και με αυτό που σκέφτεται, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει. Οπότε συνεχίζει απτόητος να κάνει τα ίδια λάθη.
 Δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι μαθαίνουμε από τα λάθη μας. ¨Όχι σίγουρα δεν το πιστεύω αυτό.
Πιστεύω πως μαθαίνουμε τις συνέπειες που μπορεί να έχουν αυτά για τον εαυτό μας και για τους γύρω μας, αλλά δεν πιστεύω πως αυτό είναι που μας αποτρέπει από το να τα κάνουμε ξανά. Και ξανά, και ξανά, και ξανά!Κάνοντας το λάθος, μαθαίνουμε το πως θα συμπεριφερθούμε σε αυτό. Τη συνέπεια δηλαδή.
Και έχουμε την παραίσθηση, πως αυτή τη φορά δε θα είναι το ίδιο, πως αυτή τη φορά είναι η σωστή απόφαση, πως τα πράγματα και μαζί τους οι άνθρωποι αλλάζουν και πως τώρα πρέπει να κάνουμε ξανά το λάθος γιατί δεν θα είναι λάθος (σε έχω μπερδέψει με όλη αυτή τη φιλοσοφική ανάλυση, παραδέξου το!).
Όχι, δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Τα λάθη μας μαθαίνουν από εμάς, και την επόμενη φορά ξέρουν ακριβώς που να χτυπήσουν και πως να μας πείσουν την επόμενη φορά πως είναι η σωστή κίνηση.




ΓΡΑΨΕ ΛΑΘΟΣ


Δεν φτάνει που ήσουν ερχομός θερμοκηπίων

ενόχλησες και την ορθογραφία μου.


Κατ' επανάληψη λες,μ' έπιασες να γράφω

συνδιάζω αντί συνδυάζω που σημαίνει

συν-δύο,βάζω το ένα δίπλα στο άλλο

τα δυο μαζί ενώνω-το ζω το αφήνουμε έξω

για μετά,αν πετύχει ο συνδυασμός.


Δεν είναι λάθος φίλε μου.

Είναι μια πρόωρη ανάπτυξη αδυναμίας.

Δείξε μου εσύ ένα ύψιλον

που να κατάφερε ποτέ σωστά να μας ενώσει.

Συνδυασμοί πολλοί αλλά πόσοι γνώρισαν

τη ρηματική του ζω απεραντοσύνη.

Απ' τη σκοπιά του καθενός η ορθογραφία.

Πάρε παράδειγμα

τι κινητά που γράφεται το ψέμα:

όταν εσύ το εξακοντίζεις προς τον άλλον

σωστά το γράφεις μέσα σου,θαρραλέα.

Όμως όταν εσύ το δέχεσαι κατάστηθα

τότε το γράφεις ψ αίμα .


Ρωτάς από πού ως πού

γράφω τη συμπόνοια με όμικρον γιώτα.

Ποιος ξέρει θα με παρέσυρε η άπνοια

ο ανοίκειος το ποίημα η οίηση

το κοιμητήριο η οικουμένη το οικτρόν

και η αοιδός επιθυμία

απ' την αρχή να ξαναγραφόταν ο κόσμος.

Εξάλλου σου θυμίζω η συμπόνια

πρωτογράφτηκε λάθος από το Θεό.
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ , «Χαίρε Ποτέ»