BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

αναρωτιέμαι τι βλέπεις όταν με κοιτάς...


αναρωτιέΜαι τι βλέπεις όταν με κοιτάς...
βλέπεις εμένα;
αυτό πΟυ είμαι εγω σήμερα;
είσαι σίγουρος;
μην ρήξεις το φταίξιμο στο κορίτσι που κάποτε ήμουνα.
υπάρχει σίγοΥρα κάπου...
παγιδευμένο στο χρόνο σε ένα μέρος πολύ μακρυά από εδώ που βρισκόμαστε.
Θαμμένο στις αναμνήσεις που κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει.
αλΛά και κανείς δεν μπορεί να ξαναφτιάξει.
ξέρΕις τι βλέπω εγω, όταν σε κοιτάω;
βλέπω ξανά εκείνο το κορίτσι που ήμουνα κάποτε...
καΙ είναι τρομακτικό να συμβαίνει αυτό.
οταν καθομαι διπλα σου
και αρχιζουμε να Πιανουμε κουβεντα
τα χερια μου σταματαν να ειναι τα χερια μου
δεν τα ελέγχω Εγώ. ευτυχώς...Τα ελέγχει εκείνη...
και δεν ξερω που να τα βαλω
ή τΙ να κανω με αυτα οσο σου μιλαω.
σαν να ειναι η πρωτη φορα στη ζωη μου που εχω χερια.
ξανά.
και Σταματάω να σε ακούω, και κοιτάζω τα χέρια μου, και τα δάχτυλα, και ξαφνικά σπανε σε  χιλιάδες μικρά κομματάκια, σε χιλίαδες μικρές στιγμες ασημαντες, μα δικές μας...
και όλες ταξίδεψαν στο νευρικό μου σύστημα αυτή την στιγμή  και έχουν αποθηκευτεί σε ένα συγκεκριμένο μέρος του εγκεφάλου μου που ακόμα και μετά από ένα ισχυρό τραύμα στο κεφάλι, ένα κομμάτι μου θα θυμάται...
όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα.
ξέρω δεν ειναι αυτό που ήθελες... αλλά τι περίμενες;
οτι όλα θα είναι απλά;
όλα αυτά που γραφω είναι γραμμένα σε κώδικα.
και φαινομενικά είναι απλά.
απόλυτα απλά.
μα δεν είναι.
πρέπει να αποκωδικοποιήσεις τις ασυνάρτητα συνεδεμένες λέξεις, προτάσεις και παραγράφους, που είναι γεμάτες με περίεργα συνταγμένα ρήματα, παρανοικα ουσιαστικά και απερίγραπτα επίθετα.
προσπαθουν κι αυτά να καλύψουν εντέχνως τις σουρεαλιστικές σκέψεις μου.
σκέφτομαι πως κάποια μέρα θα σκάσει το κεφάλι μου από τις πολλές τις σκέψεις και θα γεμίσει ο κόσμος με τίποτα...
είναι τόσο μπερδεμένες μέσα  στο μυαλό μου που έχουν αρχίσει να πιάνουν φωτιά...
σου τ' ορκίζομαι, μπορείς να δεις τον καπνό να βγαίνει από τα αφτιά μου...
Κι εγώ να θέλω να σου δείξω
πως στριμώχνομαι στο αλλοπρόσαλλο μυαλό μου.
Και να ψαχνω το κοριτσι εκεινο,που ερχεται και φευγει,
που κρυβεται και εμφανιζεται ξανα οποτε εκεινη θελει...
Κι ειναι φορες που αποφασιζει εκείνη να κάνει κουμάντο...
Δεν την νοιάζει τίποτα και κανενας... Δεν υπαρχει τιποτα και κανενας..
Μονο εκείνη...
Το κοριτσι εκεινο...
 Επιστρεφει για λιγο...