BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

αποσυντονισμένα...



Σταμάτα να με ταξιδεύεις
Όχι, δεν το λέω εγώ αυτό. 
Ο στίχος, ο στίχος του τραγουδιου.
Εσύ μη σταματάς όμως, δεν είναι για σένα αυτός ο στίχος.
Εγώ θέλω να με ταξιδευεις.
Να σε κοιτάω, να σε κοιτάω στα μάτια, αλλά να μην βλέπω εσένα... αλλά την ιδέα σου.
Η ιδέα σου και μόνο με αποσυντονίζει. Απορύθμίζει τη σκέψη μου, τη συγκέντρωση μου, την άρθρωση μου- έχω αρχίσει να ψευδίζω, αλήθεια σου λέω- τις κινήσεις μου. Αποσύντονίζομαι. Για μια στιγμή δεν θυμάμαι τι θέλω να πω,ξεχνάω τα πάντα. Σεντόνι λευκό.Κενό.
Καταλαβαίνεις τι συμβαίνει;
Σε κοιτάω ξανά... μα δεν είσαι εσύ. Είναι η ιδέα σου... Κοιτάω άλλη μια το ρολόι.
Μέσα σε ένα λεπτό έχω κοιτάξει 7 φορές το ρολόι. Τι γίνεται;
Χαμογελάω. Έχω ένα χαζό χαμόγελο. Το βλέπω να αντικατοπτρίζεται στα μάτια σου. Θέλω να σταματήσω να χαμογελάω και δεν μπορώ.
Κάθεσαι απέναντι μα δεν χρειάζεται να σε κοιτάξω. 
Δεν χρειάζεται γιατί στην πραγματικότητα δεν είσαι καθισμένος απέναντι. Αιωρείσαι στη σκέψη μου.
Κλείνω τα μάτια και είσαι μέσα στο μυαλό μου. Ανοίγω τα μάτια και δεν κάνεις ρούπι. Κι η σκέψη σου μεγαλώνει κι αρχίζει να ξεχυλίζει μέσα μου. Είναι λες και κάθε φορά έχει πανσέληνο και σεληνιάζομαι. Σα να ειναι ανάδρομος ο Ερμής κι όλο ξεχνάω αυτά που θέλω να πω. Σα να είμαι εκεί και να μην είμαι.
Και με ρωτάς τι σκέφτομαι.
Δεν σκέφτομαι. Δεν είμαι εκεί. Ταξιδεύω σε κάποιο παράλληλο σύμπαν.
Υπερβολές; Μήπως σου ακούγονται όλα αυτά υπερβολές;
Τρελαίνεις την πυξίδα μου. Κι είναι απόλυτα μαγικό.
Είναι σαν παιχνίδι. 
Σαν ένα φοβερό και τρομερό παιχνίδι,που ενώ ξέρεις πως έχεις διάβασμα, πολύ διάβασμα, διάβασμα για εξετάσεις... εσύ έχεις αποσυντονιστεί απόλυτα μαζί του και θες να παίζεις με τις ώρες ακόμα κι αν δεν είσαι αυτός που κερδίζει.