μπλεγμένα δάχτυλα

Θέλω να γράψω για μπλεγμένα δάχτυλα διαφορετικών χεριών, για μπλεγμένες σκέψεις διαφορετικών μυαλών...

για ένα ταξίδι μακρύ κι ατέλειωτο από τις άκρες των δαχτύλων ως τις άκρες των δαχτύλων...

Δάχτυλα μπερδεμένα, μπλεγμένα, ένα κουβάρι... 

Δέκα δάχτυλα, δυο χούφτες που προσπαθούν να βολευτούν η μια μέσα στην άλλη... Αγκαλιάζονται ήρεμα, νευρικά, γρήγορα, ήσυχα, σφιχτά, χαλαρά... μα πάντα αθόρυβα, μέσα στη σιωπή, χωρίς εξήγηση, γιατί τώρα πια δεν χρειάζεται.

Και τα δάχτυλα έχουν μνήμη...

Και οι άκρες των δαχτύλων σου πάντα θα ψάχνουν τις δικές μου...

κι όταν θα συναντιόνται, πάντα κάτω από το διάφανο δέρμα, μια μικρή φλέβα θα χτυπάει ακανόνιστα...

Όλα είναι ανακατωμένα κι όμως όλα στη θέση τους... σαν τα μπλεγμένα μας δάχτυλα...