απλά σκέψεις μιας στιγμής...

Μερικές φορές είναι αναγκαίο να ξέρεις τι σκέφτεται ο άλλος, όταν του μιλάς, όταν τον κοιτάς και σε κοιτά. Γιατί συνήθως ο καθένας μας είναι οχυρωμένος πίσω από αυτό που σκέφτεται ο ίδιος, τα βλέπει κυρίως από την μεριά του τα πράματα, πλάθει σενάρια και κρίνει αναλόγως... 'Έτσι λοιπόν, οι άλλοι, φτάνουν στο σημείο  να υποθέτουν πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που εσύ νιώθεις ή πιστεύεις… Κι όλο αυτό το μπέρδεμα νομίζω πως γίνεται, γιατί σε βάζει  ο άλλος σε καλούπια, σου κολλάει ετικέτες του τύπου "είσαι έτσι" ή "είσαι αλλιώς", ξεχνώντας πως μεγαλώνεις, εξελίσσεσαι, αλλάζεις και μπορεί να σκέφτεσαι ή να αισθάνεσαι ή να πιστεύεις άλλα πράγματα απ΄ ότι στο παρελθόν. Το να με εξετάζεις λοιπόν σήμερα  με τις αντιλήψεις που χες πριν χρόνια για μένα ,ενώ θα έπρεπε να σκεφτείς ΠΩΣ είμαι στο ΤΩΡΑ, ποιες καταστάσεις βιώνω, ποια είναι τα ΣΗΜΕΡΙΝΑ δεδομένα, οδηγεί σε ασυνεννοησία ,σε κενό…
Και όλα αυτά δημιουργούνται επειδή υπάρχει πολύ σιωπή για τα ουσιώδη και πολύς θόρυβος για τα επουσιώδη... Γιατί κανείς δεν τολμά να αγγίξει τα ουσιώδη και να μιλήσει γι αυτά… και περιορίζεται να συζητά σχεδόν πάντα τα επουσιώδη… Όμως κάποια στιγμή αναγκάζεσαι να μιλήσεις για τα ουσιώδη και διαπιστώνεις πως θέλει πολύ κόπο και κυρίως πολύ ψυχραιμία όλο αυτό γιατί ο άλλος άλλα καταλαβαίνει μέχρι να ξεκολλήσει το μυαλό του από τα κουτάκια όπου έχει βάλει τα πράματα,  αλλά κυρίως από εκεί που χει βάλει εσένα… Η σιωπή είναι απαραίτητη μονάχα όταν καταλαβαίνεις τον άλλον και δεν θες να τον ταράξεις ,γι αυτό και δεν μιλάς και κάθεσαι στην γωνιά σου. Η σιωπή πρέπει να σπάει όταν ο άλλος δείχνει να μην σε καταλαβαίνει και σου καταλογίζει διάφορα που δεν ισχύουν, επειδή εσύ δεν μιλάς και επειδή ο άλλος συνηθίζει να πλάθει σενάρια επειδή σκέφτεται σύμφωνα με το χθες, με το που σε χει κατατάξει…

 Τώρα, πες μου εσύ τι κατάλαβες ύστερα από αυτό; Κατάφερες να μπεις σε δαιδαλώδεις και άνευ σημασίας σκέψεις και να σου γεννηθούν αμφιβολίες μέσα κι έξω. Δεν απολαμβάνεις τίποτα έτσι. Φιλοσοφείς εκεί που δε χρειάζεται. Βάζεις σε καλούπια όσα δεν επιδέχονται σχεδόν καθόλου "συμμάζεμα" και υπερβολικό ψάξιμο. Χάνεις την ουσία. Ξέρεις κάτι; Ένα πράγμα κατάλαβα αυτό το διάστημα...όσο σκαλίζεις τόσα περισσότερα βρίσκεις και όσα περισσότερα βρίσκεις σε προκαλούν να πας ακόμα πιο κάτω, να σκαλίσεις κι άλλο! ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ!!! Σταμάτα να "σκέφτεσαι", να αναλύεις, να "τριγυρίζεις" μέσα στο λαβύρινθο του μυαλού σου γιατί εκεί "έξω" είναι αλλιώς τα πράγματα και δεν το παίρνουμε χαμπάρι…

Θα  κατεβάσω για λίγο τα ρολά του νου βάζοντας την ταμπέλα "διακοπεύουμε επ' αόριστον..."  για λίγο μόνο...

(ευχαριστώ για το κείμενο, τις σκέψεις μιας φίλης... και το τραγούδι εξαιρετικά αφιερωμένο)