εντομοκτόνο

Έχω περάσει μια ώρα σχεδόν μπροστά στον υπολογιστή προσπαθώντας κάτι να σκεφτώ να γράψω. Μου έχει κολλήσει στο νου μια σκέψη περί πεπρωμένου... ξέρεις, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο, και διάφορες άλλες φιλοσοφικές ανησυχίες. Είναι αλήθεια άραγε...; Μάλλον η καινούρια χρονιά ξεκίνησε με σοβαρά φιλοσοφικά ερωτήματα. Τι είναι πεπρωμένο; Ν’ ακολουθείς από διαίσθηση,την ανάγκη...Πεπρωμένο είναι αυτό που γίνεται χωρίς να το ξέρεις. Αν το σκεφτείς λιγάκι καλύτερα κατά κάποιον τρόπο, όλα είναι πεπρωμένο: ποτέ δεν ξέρεις αυτό που συμβαίνει. Ίσως όντως τίποτε να μην είναι τυχαίο στη ζωή, κι’ όλα να ‘ναι πεπρωμένο. Ίσως τελικά αυτό που λέμε εμείς πεπρωμένο να ‘ναι αυτό που φτιάχνουμε στην φαντασία μας για να κατανοούμε τις δυστυχίες και τις αποτυχίες μας πιο εύκολα, δίνοντας έτσι, μια καθαρή ανθρωπινή τάση, την ενοχή πάντα σε κάτι ξένο... Ήθελα να γράψω κι άλλα, να συνεχίσω την προσωπική αμπελοφιλοσοφία μου... αλλά ευτυχώς το "εντομοκτόνο" με σταμάτησε... και παντού μύρισε καλοκαίρι. Ξέρεις από αυτά τα καλοκαίρια, στη μέση του χειμώνα που τα αγγίζεις, τα μυρίζεις και τα αισθάνεσαι με τα μάτια κλειστά...


 Καλοκαίρι και νυχτώνω


μια ταμπλέτα εντομοκτόνο φέγγει κάπου αριστερά

Σαν σε κινηματογράφο

-μια ζωή στα περιγράφω-

για να βρούμε τη σειρά

Εννοώ να βλέπω, να 'χω...



Σ' αγαπώ μα δε νυστάζω

χρόνια στο μυαλό μου βάζω και παπούτσια και φτερά

Την αλήθεια ενώ την ξέρω


κάτι ψάχνω κι υποφέρω

Ψέματα,είναι δροσερά τα σεντόνια αυτή την ώρα

το μηχάνημα έχει φόρα

έξω καίγεται η βραδιά

Εννοώ σε θέλω, τώρα



Για φαντάσου το χειμώνα

φεγγαρόλουστα και μόνα σε πατώματα γυμνά

Να στεγνώνουν οι πετσέτες

στου καλοριφέρ τις φέτες

και τα τζάμια να 'ναι αχνά

Με τα χέρια μας μπλεγμένα


στο φινάλε εξαρτημένα


κι ας αστράφτει ό,τι πονά

Εννοώ να βλέπω εσένα ...