που πας όταν κοιμάσαι;

Το να μπορείς να ονειρεύεσαι δεν είναι εύκολο. Έχει να κάνει με το υλικό σου, από αυτό που είσαι δηλαδή πλασμένος. Το υλικό σου ορίζει το όνειρο σου. Εσύ ονειρεύεσαι;

Κλείσε τα μάτια κι ονειρέψου μια πεταλούδα. Μια πορτοκαλί πεταλούδα. Το ξέρεις πως πάντα κουβαλάς πάνω σου κάτι πορτοκαλί;

Κι η σκέψη αρχίζει να αλλάζει χρώμα, και γίνεται πάλι πορτοκαλί.
Οι σκέψεις δε σταματούν μέσα στο όνειρο, συνεχίζουν το έργο τους και έξω από αυτό την ώρα που προσπαθώ να συγκεντρώσω τον εαυτό μου. Και βλέπω κι εγώ την πεταλούδα. Και είναι πάντα πορτοκαλί. Διαολεμένα πορτοκαλί.

Και ένα τσουνάμι πορτοκαλί παραισθήσεων ξεκινά. Ξανά.

Κι είναι φορές που νιώθω πως χάνω τη ζωή, γιατί το κάλεσμά της, με πιάνει στον ύπνο. Κι αν έτσι δεν είναι, μια δεύτερη, άλλη, ολόδική μου ζωή ξεκινά όταν κλείνω τα μάτια, καθώς τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν μαρτυρώντας τη συνομωσία του υποσυνείδητου…

Ονειρεύομαι… Αστέρια πέφτουν και τα κυνηγώ σαν ευχές. Και η πεταλούδα, η πορτοκαλί πεταλούδα πετά γύρω μου. Δεν ψάχνω προορισμό, ούτε που βλέπω πίσω από τι τρέχω. Απλά, απολαμβάνω σαν αφελές παιδί ένα παιχνίδι… Κι η πεταλούδα σβούρες γυρίζει μεθυσμένη γύρω μου, ώσπου να ζαλιστώ, και να αδειάσει η σκέψη μου…

Στον ύπνο επιστρέφουν όλα τα φαντάσματα και ντύνουν τη ζωή μου… Μετράς αντίστροφα τα λεπτά για να ξυπνήσω. Κ ίσα ίσα που προλαβαίνω: Το φιλί που γύρευα με καρτερικότητα μου δίνεται και το πίνω μ’ όλες μου τις αισθήσεις. Κι εσύ μετράς, μετράς για να ξυπνήσω, μετράς αντίστροφα. Μα η πεταλούδα είναι ακόμα εκεί, κι είναι ακόμα πορτοκαλί. Με μια διαολεμένη επιμονή να μην αλλάζει χρώμα. Κι εσύ μετράς. Με ξυπνάς, μα ονειρεύομαι ακόμη… στη σκιά μιας πορτοκαλί πεταλούδας…ο