γιατί κάποτε θα σου εξηγησω...

Πως ονειρεύτηκα πάλι; Tι ξέχασα να κλειδώσω;

Τι διάολο είναι αυτό που στάζει σήμερα από το ένα μου μάτι;

Ξεπερνάω τα όρια; Παρεκτρέπομαι; Ποιός πάτησε πάνω στην γαμημένη μου υπόφυση ; Όσα δεν λέω, τα γράφω. Και όσα δεν γράφω, τα σκέφτομαι.
Οι σκέψεις μου δεν είναι στο μυαλό.
Μην ψάχνεις εκεί... Κοίτα με στα μάτια,

να μάθεις αυτά που δεν λέγονται κι αυτά που δεν γράφονται...

όλες τις μικρές-μικρές λεπτομέρειες. Που με κάνουν να ενθουσιάζομαι,να σιχαίνομαι, ν' αγαπάω, να βαριέμαι, να επαναλαμβάνομαι, να κολλάω, να γκρεμίζω και να φτιάχνω. Φταίνε γιατί γίνονται μεγάλες όταν τις κοιτάζω εγώ...

Ένα τραγούδι επαναλαμβάνεται... Επαναλαμβάνεται συνέχεια, όπως επαναλαμβάνομαι κι εγώ. Κουραστηκά και βαρετά. Γιατί θα καταλαβαινόμαστε μόνο στη σιωπή, χωρίς λέξεις. Γιατί δεν τις αντέχουμε. Γιατί χειμωνιάζει κι οι διαχύσεις ξεθαρρεύουν. Γιατί κάποτε θα σου εξηγήσω. Γιατί όταν, θα είναι μάλλον αργά για οποιαδήποτε εξήγηση...