το θολωμένο μου μυαλό

Αναλύω τόσο πολύ το κάθε τι, μέχρι που το διαλύω.Μένω έπειτα να κοιτώ τα κομματάκια του. Απαθής και καταστροφική. Για ό,τι αποφασίσω να αναλύσω.
Κι είναι λέξεις που όλο θέλω να τις βγάλω από μέσα μου, να τις βάλω στη σειρά, να τις κάνω πρόταση, να τις κάνω λόγο να στον πω. Έχω τόσες λέξεις μέσα μου, τόσες πολλές. Να τις πω όλες, χωρίς σειρά, χωρίς λογική. Εκείνες όμως αντιστέκονται. Ανεβοκατεβαίνουν μέσα μου, χορεύουν στο κεφάλι μου, κολυμπάνε στο στόμα μου κι αρνούνται να υπακούσουν. Ούτε να γραφτούν, ούτε να ειπωθούν θέλουν. Όταν τις δεις να ζωγραφίζονται στο βλέμμα μου, μην αποτραβήξεις το δικό σου, ε; Ασυναρτητες ζωες για ενα χρωμα που φτιαχνεται μεσα στα ματια σου οταν μου γελας. Όλα πορτοκαλί. Γελας κι ο κοσμος τελειωνει. Κι άλλες λέξεις. Τις είπα μέσα μου ξανά και ξανά.
Τις εβαλα σε μια σειρά και μετά τις άλλαξα. Τις έβαλα αλλιώς .Τις άφησα.Τις ξανάβαλα . Δεν τις είπα ποτέ .Τωρα δεν θέλω πια να τις πώ.Τις έκλεισα σ' ένα κουτί.
Για μένα.