αφή

Δεν ξέρω αν υπάρχει έκτη αίσθηση. Μπορεί να υπάρχει, μπορεί και όχι. Μα ξέρω σίγουρα ποια από τις αισθήσεις είναι η πιο σπουδαία.  Η αφή… Θα σου πω εγώ για την αφή. Θα σου πω... Με τι λόγια να σου το περιγράψω;  Αν δεν το ‘χεις αισθανθεί δεν θα με καταλάβεις. Έχεις νιώσει  πραγματικά  την μαγεία της αφής;  Στιγμές που απλώνεις το χέρι και μόνο με ένα άγγιγμα καταφέρνεις να ακουμπήσεις την ψυχή του άλλου, κι ο ηλεκτρισμός που σε διαπερνά κάνει όλες τις άλλες αισθήσεις να σωπάσουν…

Δεν ξέρω τι φταίει… ίσως να φταίνε οι ανάσες μας  που ακουμπάνε το δέρμα. Διαβάζεις τους παλμούς μου. Διαβάζεις τον ελαφρύ χτύπο στην φλέβα του λαιμού μου. Ίσως να είναι τα κύτταρα από το δέρμα μας που είναι απόλυτα συμβατά… Υπάρχουν μερικά χάδια που δεν θα ήθελες να τελειώσουν ποτέ
έτσι να σε διαβάζουν για πάντα με ιερή περιέργεια… με δάχτυλα γεμάτα γράμματα και παραμύθια…
Τίποτα δεν συγκρίνεται με το άγγιγμα σου. Προσπαθώ να καταπιώ το χαμόγελο… και σιγοτραγουδώ! Η μελωδία έγινε τραγούδι. Τραγούδι χαραγμένο στην μνήμη που μόνο όταν ακουμπάω σύννεφα την φέρνω κατά νου. “... Ι’m hungered for your touch...” Εκείνο το άγγιγμα που  έτρεχε στην πλάτη μου...