λέξεις αφημένες...

Ότι κρατάει το μυαλό μου. Οι λέξεις σου …εκεί αφημένες...



Λέξεις που φεύγουν, που ξεφεύγουν, που διαφεύγουν...


Λέξεις που φταίνε…


Γιατί κάποιες λέξεις δεν είναι λέξεις μόνο.


Γιατί και εγώ θέλω να σε καταλαβαίνω, όχι να σε μαντεύω.


Θέλω να μου καταθέτεις, όχι να μου κρύβεις.


Και θέλω και συ να θέλεις.


Πώς μιλάς τόσο απλά για αυτά που νιώθεις;


Τόσο αβίαστα…


Βλέπεις;


Σκέψου πως οι λέξεις μπαίνουνε σε σειρά και ανάμεσα τους παίζουν ανάσες και βλέμματα και άσχετα κινητά που χτυπάνε και μουσική, κι εσύ πρέπει να διευθύνεις αυτό που λέγετε λόγος, επικοινωνείς και αναλύεσαι, παραθέτεις και μιλάς και ο άλλος νιώθει…


ο λόγος σου είναι το πώς θα σε εκλάβω εγώ.


Αυτά που λες είσαι εσύ.


γι’ αυτό διάλεξε τις λέξεις σου καλύτερα, γιατί οι λέξεις κόβουν…




Γιατί τα έγραψα όλα αυτά; Απλά ήθελα να καταλήξω στις λέξεις ενός τραγουδιού...

"You do something to me - something deep inside..."