κρύψε με

Όλο το βράδυ ξέχασα το βλέμμα μου πάνω στην οθόνη. Πάταγα κουμπιά χωρίς νόημα. Είχα τοποθετήσει τα δάχτυλά μου πάνω στα σωστά πλήκτρα και περίμενα κάτι να τα σπρώξει. Όταν δεν μου έρχεται κάποια ιδέα για να γράψω, απλά πετάω λέξεις σε ένα κουτί… Όλα ξεκινούν με ένα ερώτημα και συνήθως καταλήγουν σε περισσότερα. Και η κατρακύλα μου δεν έχει σταματημό… Άκρη δεν μπορείς να βγάλεις. Δεν είναι κατάσταση αυτή… λέξεις, λέξεις, λέξεις… γεμίζουν το μυαλό μου… και η λογική τελειώνει…




Φταίω…

Αναρωτιέμαι…

Απογοητεύω…

Απογοητεύομαι…

Κουράζω…

Κουράζομαι…

Θέλω…

Παίζω κρυφτό…

μα, το δικό μου φτου και βγαίνω είναι το δικό σου φτου και τα φιλάς… και το αντίθετο.

Κρύψε με…

…Κρύψε με στην αγάπη σου,

στ' όνειρό σου, στο κρεβάτι σου

κρύψε με στο χαμόγελο

μες στο βλέμμα και το δάκρυ σου,

κρύψε με...



Κρύψε με στην αγάπη σου

ότι θέλω να φαντάζομαι,

κρύψε με μες στον κόσμο σου

κι άφησε με να σε νοιάζομαι,

κρύψε με στην αγάπη σου

στ' όνειρό σου, στο κρεβάτι σου…

Κρύψε με μες στη σκέψη σου

και τις νύχτες που αγάπησες

κρύψε με στο παράπονο

που στην άμμο το ζωγράφισες,

κρύψε με...



Σσσσσσσςςςςς…τώρα κρύβομαι… μη με κοιτάτε.